Rrefim për tre Meteoret e Lirisë
Në 24 vjetorin e renjës se Heronjëve Valdet.S.Xhemajli, Vesel.M.Demaku dhe Afrim.F.Hajdaraj, vendosa qe ta bej kete rikujtim te ngjarjeve sa te dhembshme aq krenare!
Shkruar nga: Arben Xhemajli
Shtator 1998…Pasi që forcat serbe kishin marr Ofanzivë në fshatrat për rreth Qyqavices ku bënin luftën Ushtaret e Brigades 114 Fehmi Lladrovci dhe pas rënjes se Kom Fehmi Lladrofci se bashku me Xheven e Fatimen me daten 22 Shtator të vitit 1998 pas kater ditë luftimesh me radhë në fshatrat për rreth Rezallë, Likoc, Abri, Baicë të dates 22,23,24, dhe 25 shtator ku po në këtë ditë, duke luftuar dhe ju shkaktuar humbje të medha forcave të armikut në fshatin Abri bie Heroikisht luftetari i par i Njesisë Specjale Tigrat e zi Afrim.M.Kiqina Brigada 111 Adem Jashari.Ishte Ofanziva ma e tmerrshme qe kishin marr forcat serbe qe nga ramja e Komandantit Legjendar Adem Jashari me Familje!
Pas atyre kater ditë të veshtira luftimesh ne munges të municionit me daten 25 Shtator pas dite u mor vendim nga udhëheqesit e UÇK-së që ushtaret të ndahen në grupe te vogla dhe të vetë mbrohen dhe pasi qe i leshuam pozicionet e Baices u ndalem ne nje lendinë ne nje lugështaj tek përroi ndermjet Terdecit dhe Abris qe quhej Bashqja e Mullirit ishim për afersisht 20 ushtarë Imer Deliu ka qenë me skuadren e tij të ulur dhe duke biseduar me ta kurse une me disa te tjer kemi qënë 10 metra për ball tyre dhe për nji qast kam parë njedritë të ndezur vezhgues ne drejtim të qielli dhe për nji moment e kam ndegjuar nji të shtënë ku dhe ju kam kerkuar të gjithëve që të largohen nga aty se kanë gjuajtur nga drejtimi i Kjeves me raketa hedhes dhe me nji shpejtësi të pa parë diku pas 5 apo 6 sekondave pasi qe jan larguar të gjithë nga aj vënd ka rënë predha Serbe por për fat të mir as edhe nji ushtar nuk është lenduar nga ky sulm! At’here jemi shpernda ne grupe të vogela dhe disa shokve ju kemi thënë qe te na presin ne nji pozicjon aty i kemi lenë Afrim Hajdaraj Isuf e Xheledin Xhemajli dhe e kam pasur nji armë pak me të rëndë se të atyre shokve dhe i kam kerkuar Sejdiut qe ti ndrrojmë armet për nji kohë të shkurter deri sa te kthehemi ne u nisem me Ismetin për të shkuar deri te lagjeja jonë për të parë se mos janë futur forcat Serbe nga Likoci dhe posa kemi mrri te lagjeja Demaku aty jemi takuar me Udhëheqesit e UÇK-së Z.H.Thaqi dhe K.Veseli me ta ka qënë Fadil Demaku dhe dikush tjeter qe nuk po mu kujtohet për momentin kemi biseduar për pak qaste me ta si si kishin shkruar luftimet gjatë tërë dites në Fshatin Baicë dhe ata na kanë urdheruar qe tash e tutje duhet të ndahemi ne grupe të vogla ushtaresh dhe aty ku është munsija te ju vihet në ndihmë popullates civile jemi përshedetur me ta dhe i kam kerkuar Ismetit qe të zbresim deri në lagjen tonë dhe të shofim së a ka mbetë njeri ne lagje kemi zbrit poshtë dhe jemi ndalu ne oborrin e shtepisë sime shikonim se si digjej fshati Likoc dhe Abri e Ulet ku kishin depertuar forcat serbe e kam nxjerr nji kofë uji nga bunari dhe mu duke si po e pijë për se fundi herë aq e veshtirë ishte gjendja sa qe edhe qielli atë natë kishte marrë ngjyrë te kuqe!U qmalla aq shumë sa mujta me atë vend qe kisha kaluar plot 20 vite dhe mu dukë si kur po ja kthej shpinen qdo gjejë! u larguam nga aty për të shkuar mu ju bashkangjitur vllezerve dhe shokve dhe pasi u takum me Afrimin Xheladinin dhe Sejden i nderrum armet dhe pas pak minutav qe kemi ndejtur u shtrim ne tokë duke shikuar ne drejtim te qielli e kam parë nji vezhgues qe ndizte nji dritë si ne forme ylli dhe pasi serbet leshonin plumba ndriques ata na gjuanin me raketa hedhes po ne te njejtin vend ku ne ishim te pozicjonuar dhe keshtu ka ndodhur diku rrethë nji gjysum ore deri sa jemi terhequr ne drejtim te fshatit tonë dhe pasi qe kemi ardhur tek varrezat e Deshmorve ku gjenden sot kemi vezhguar dhe jemi nisur me hy ne lagje duke e kaluar nji gardh ne atu qaste i shkrep arma e baces Sejd dhe ne sikur menduam qe jan futur serbet afer e po na gjuanin jemi shtrirë per tokë dhe po pyet Baca Sejd a te vrava Arben? dhe pastaj e kuptuam se i kishte ndodhur rastesish! por faji kishte qënë i imi kur ja kam dorzuar armen qe nuk i kam treguar qe arma është ne gjendje gatishmerije dhe vazhduam e shkuam ne shtepi të Isuf Xhemajlit aty i takuam edhe disa kusheri Mustafë Xhemajli me disa dajallar te tij nga Llausha dhe pasi na pregaditi ushqimin kishte mish pa mas hëngrem deri sa u ngopem dhe njeri prej ketyre musafirve po kerkon qe a ka munsi mi largu disa prej tyre nga ata luftetar mi dergu ne nji zonë ku kishte përfunduar Ofanziva dhe une po i drejtohem Sami me duket e ka pas emrin ku për fat të keq me duket qe pas nji kohe është vrarë ne Rezallë i thash qe ne ketu qka jemi disa kusherinj e shok me duhet nji here mu takuar me vllezrit e mi Valdetit dhe Hakiun dhe po qe se janë dakord ata ne do ju qesim ne drejtim te Verbofcit dhe pastaj ta shofim. Dhe pas nji kohe pauzë u quam e shkuam ne Murg ku kan qënë te vendosur familjet ka qënë diku Ora 2h00 pas mesnate dhe u takuam te tendat ku shume familje ishin të vendosura të lugu i Vaut. Aty e takum Valdetin dhe po largohemi nga civilet dhe duke biseduar se si do ja bëjmë me tutje Valdeti na u drejtua me nje qendrim te prerë se une kam vendosur me qëndru pranë familjeve dhe nuk largohem nga ketu as edhe për nje moment at’here une ju drejtova atyre musafirve qe kan qënë me ne me vjen keq qe nuk po mundem me ju bërë zgjidhje po une do të rri pranë vllezerve ndodhi qfar ndodhi! keshtu qe jemi përshendetur dhe ata kan vazhduar ne drejtimin e tyre dhe ne jemi vendos ne mal jo larg lagjes Kurtaj i qujtur Zharrnik dha aq te lodhur e të rraskapitur qe ishim pa gjumë diku rrethë ores 0300 e mengjesit filloj ti zë gjumi ishim diku rreth 7 apo 8 veta disa ushtar të tjerë ishin vendos ne bunker prane nje lugshtaje, dhe une e vendosa armen në tokë dhe po e qes koken mi të flinin qetë i ndegjoja duke kerrhatur sytë i kisha drejtuar nga qielli mundohesha te kotem e të bëjë pak gjumë por ishte e pa mundur duke menduar dha pasi qe kotesha për nji moment me dilke gjumi dhe mu duke sikur na kan rrethur disa gjarprinjë dhe mundohesha ti tremb me duar duke levizur duart rreth tokes afer meje për nja dy a tri here me kishte ndodhur e njejta gjë pasi qe Isha i lodhur e i rraskapitur për gjumë dhe më nuk mundem as të fle dot diku rreth ores 0500 e mengjesit ka filluar qe te bie riga shiu dhe i kam thirrur qe të zgjohen por as qe donin të levznin nga lodhja dhe pas pak kohë pasi qe fuilluan te ndiejn trupi se ftohuri jan zgjuar dhe kemi biseduar per disa momente se ku do vendosemi dhe ishte idea e Valdetit qe të vendosemi ne lugun e gojfileve dhe shkuam dhe u pozicjonuam ne atë vend deri ka Ora 1100 e dites ka qen me riga shiu dhe ne atë moment kishin ardh baci Vesel me Babain Salihun qe te na sjellin ushqim për të ngrenë dhe pas nji gjysëm ore qe ndejten ju tham qe te shkojn tek familjet e mos te bajnë levizje shumë se mos po vrehen nga forcat serbe të cilet granatoni pa nderprerë nga te gjitha anet ashtu siq e kanë pas zakon ta pastrojnë terenin me altileri te rendë dhe pastaj ti fusin forcat kamsorike! me kujtohet si sot ku ka pasur civil qe kan bërë levizje shumë të shpeshta ne drejtim tonin dhe për nji moment dy kusherinj civil Gjaferi dhe Serveti i kishin hetuar kamsorin serbe qe jan nisur nga lagjeja Xhekaj ne drejtim tonin dhe kan kaluar afer bunkerit ku kanë qënë te vendosur disa ushtar tanë dhe pastaj ata ushtar kanë ardhë ne drejtim tonin dhe e kanë ndrruar pozicjon Mesuesi Vesel që ka qënë se bashku me ata është ardh tek ne dhe kemi ndexhuar që kamsorija Serbe janë afruar shumë me pranë neve ku kemi qënë te vendosur disa here e kam ndexhuar Valdetin e Afrimin duke thënë djem vazhdoni ju ndrroni pozicjon largohuni nga ketu se ne ju vijm pas dhe pasi qe jan larguar shumica e shokve e kam parë Valdetit dhe Afrimin duke pëshperitur që ata kishin vendosur për të qendruar në atë vend dhe pasi që të gjithë janë larguar une dhe Mesuesi Vesel ju kemi thënë jo ja do vini edhe ju me ne ja edhe ne do ndalemi se bashku me juve dhe pasi e panë vendosmerinë tonë qe nuk do ti lejmë vet at’here ranë dakord të qendrojmë se bashku dhe vendosem për as nji qmim të mos i lajmë forcat serbe qe te depertojnë të familjet tona. Dhe pasi forcat serbet u ofruan shumë afer neshë duke bertitur ne gjuhen e tyre herë djathas e herë majtas kontrolloni qdo vend Mesusi Vesel ne përkthejke se qka janë duke thënë dhe ne u pregaditëm për zjarr ishim të pozicjonuar në anën e djathtë ishte Valdeti pastaj ne krahun tim te majt e kisha Afrimin dhe pak me tej Afrimit ishte edhe Mesuesi Vesel,Valdeti nga ana e poshtme na është drejtuar pa hap zjarr unë i pari mos të gjuan as njëri nga ne. Leviznim vetem më anë të syve nga njëra anë ne anën tjeter hapësira qe kishim vetem sa kishte filluar që të ngushtohet kshtu që në nji moment distance ne mes neve dhe atyre ishte 3 deri ne 4 metra zeri i tyre ishtë shumë trishtues kur kërkonin se nese ka njeri le të del e të dorzohet dhe për nji moment afrohet nji pjestar i veshur me uniformë të policisë serbe ka qënë vertet mi pa i madh dhe ka qënë shumë pranë Valdetit i cili u kan pak me poshtë duke e vezhguar anen tjeter e kisha nji armë qe është dashur qe ti vendosen kembet ne tok për të hedhë zjarr por pozita ishtë asi soj ku me është dashur të ngrihem në këmbë dhe pa nji pa dy kam hapur zjarr në të është mbetur i kacavjerrur ne nji llugë dhe pastaj kan hapur zjarr të gjithë për nji here ju kemi rënë në befasi kanë kërkuar ndihmë nga toka dhe ajri ndiheshin klithma gjaku si ne kasapëhane armet qe i kemi pasur kanë qenë mjaftë të përsosura sa qe krizmat e tyre në atë lugështajë dukeshin si kur po ju kunderpërgjigjemi edhe ne me blinda dhe pasi ne nji moment e marr qe të ja ndrroj mbushesin e mitrolezit mu ma hedhë nji granadë dore njëri prej të plagosurve të tyre ku aq afer me bije te këmba e djathtë bomba sa qe si kur ti bija me kembë e ta largoja nga vehtja ime do të ja hedhja ne gjoks vellaut Valdetit kshtu qe vetem kam kthyer koken nga ana e majt dhe kur eksplodon me shkeput komplet nga toka i stermbushur nga copezat e saj me humbi dexhimi për momentin i pluhrosur këmbë e kokë nga gazërat e grenates dhe vetem sytë mund ti levizja e të shihja vellaun dhe shoket për herë të fundit nga qasti ne qast, nga mendja u mudoja ta nxirrja amanetin e fundit për vellaun me ja dergu Familjes por goja nuk ma nxirre dot dhe kur e ngre koken lart e shof qe edhe shoku ynë me i ngushtë Afrim Hajdaraj ishte plagosur në kokë ishin pëshpëritjet e tij të fundit ne atu momente kurse për fatin e Mesuesit Vesel nuk e dija sepse ishte terhekur diku ma lart prej pozicjonit pastaj Valdeti mu afrohet dhe munduhet qe të me terhek por i kisha të dy kembet e pa levizshme dhe pasi qe mu ka kthyer gjendja e të folurit i kam thënë te pakten ti terhiqu se për mua qdo gjë ka marr fund më ka bertit dhe ma ka thënë nuk të lë ketu për se gjalli dhe pasi qe ju ka hargjuar municjoni i armes se tij e ka marr mitrolezin tim por edhe ai ishte bllokuar ne momentin kur jam plagosur ka kaluar për mbi mua dhe ka shkuar e ka marrur automatikun e Afrimt dhe ka filluar te me terhek për nji moment me ka thënë ti prit ketu une do ta pastroj terenin dhe do të kthehem e të marr dhe ne dalje te lugshtajes është ballafaquar me paramilitarë serbe dhe ky duke shtir ne drejtim te tyre e kam pa qe është rrezuar për tokë ne krah të djatht ku e kan marr plumbat ne gjoks Valdetin në pamundesi qe ti vijë ne ndihmë kam qendruar nja 3 apo 4 minuta i shtrirë ne shpinë dhe e kam kapur nji guri sa grushti i dores mendoja se mund të vijnë paramilitarë serb pranë meje dhe vetem ti sulmoj dhe të të pakten të me vrasin e mos te ju bij i gjallë ne dorë dhe për nji moment nuk kam ndexhu as edhe nji levizje aty afer sepse të gjithë paramilitarve serbë ishin terhekur dhe kerkonin ndihmë prej të tjerve që ti të vijn e ti marrin të vrarët e të plagosurit e tyre dhe pastaj kam shkuar zvarr deri te Valdeti ku qdo gjë kishte mbaruar dhe edhe aj ju kishtë bashkuar shokëve të përjetsisë duke e paguar vehten shumëfish se bashku me Mesuesin Vesel dhe Afrimin isha pranë trupit të Vellaut Valdetit e shtyej dhe e rrutulloj që të ja marr armen e Afrimit nga duart e tij dhe në atë moment pranë nesh kalon nji hilikopter i ndihmë së parë i forcave të armikut për ti kërkuar të vrarët dhe të plagosurit serb ndalon hiq me larg se 300 metra mbi vendin e ngjarjes dhe une largohem zvarre vetem me krahun e djathtë dhe në shpinë diku nja 400 metra dhe aty i shtrirë në tokë pranë një prrocke filluan të kthehen rrezet e diellit asaj pasdite gjakun e kisha të humbur të tërin filluan insektet (bubrrecat) të mu kapen për trupi shpresa për të vazhduar me tutje ishte shuar por frikë në trupi tim fare nuk ndihej e mora dhe e kontrollova mbushesin (karikatorin) e armes i numrova i kishte edhe 7 plumba e ndihesha vehten të fort në njeren anë sepse e dija që me serbet të gjallë nuk mund të me kapin i fshehur në mal por për ballë tyre vetem e prisja momentin se kur do bije terri ne tokë e ti dha sinjal familjes se akoma jam gjallë dhe pasi qe ka filluar të bije terri forcat serbe u terheken të zhgenjyer! une kam thirrur për nja tri a 4 herë o bac dhe si kur e kanë ndexhuar zerin tim kam rreshqitur nga pylli lart dhe kam rënë ne lumë ku ka ardhe e para Lumnije Xhemajli me ka gjetur se bashku me vellaun Agronin dhe babain Salihun me kanë terhek nga uji por nuk e dishin as se ku te me kapin aq rëndë kam qënë i plagosur ju kam kerku qe të shkojnë e të marrin nji batanijë për të me bartë deri të familjet, Momenti im me i veshtirë ne jeten time ka qënë kur ja kam dhënë lajmin Babait për ramjen e vellaut Valdetit dhe Afrimit! i kam degjuar disa zera nënash e femijesh duke filluar se qajturi dhe ne ato moment kam gjetë forcen e duhur dhe ju kam thënë atë qe e ndijë duke qarë tashë e mas une do e vrasë me doren time babai është mbajtur ashtu siq duhet mbajtur si bourrat me kanë marr e me kanë qu të familja atu ku kanë qenë të vendosur ju kamë thënë lemeni mua tash e shkoni tereqeni trupat e Valdetit e të Afrimit sepse për Mesuesin Vesel as vet nuk e kam dit se edhe ai ishte vra ne atë betejë! Babai kur me pa mua ne atë gjendje i kerkon bacit Vesel që të me rrinë pranë dhe une vetem doja të pakten trupat e tyre të terheken e mos te i marrin forcat serbe dhe pasi kan shkuar disa veta e i kan gjetur trupat e Afrimit e të Valdetit i kan marr e i kan varrosor ne mal përkohësisht! të nesermen ja kanë mesyrë forcat serbe edhe nji here me ardhë të vendi i ngjarjes dhe pasi qe nuk kanë gjetë as nji gjurmë jan kthyer mbrapa ishin me fatë mijra trupa civilë te vendosur në ato male të cilve ju dolëm në mbrojtje në qoftë së është nji moment qe me bënë të ndihem mirë dhe krenar gjatë përiudhes se luftës është data 26 shtator viti 1998 ku se bashku me keta tre Heronjë i poshtruam i vramë dhe i kthyem mbrapshtë policët dhe paramiltaret serb me gjithë atë Altileri qe kanë pasur ne dispozicjon! Por nji gjë ta kuptojmë se aty ku pjestaret e Ushtrisë Çlirimtare të Kosoves ju kanë shkaktuar humbje forcave të armikut ata na u kanë hakmerr në popullaten civile siç edhe ndodhi Masakra e Familjes Deliaj ne fshatin tonë! Lavdi Heronjëve të Kombit
Me Respekt A. Xhemajli
